Nachtelijke indringer [Adrer]

''Moet ik een pijl door haar lijf heen jagen'' zegt hij met lichte spot ''Maar goed'' Zegt hij en hij haalt een rol verband uit zijn jas, en een pijnstillende zalf. Daarna begint hij met zorg de wond schoon te maken met schoon linnen en heet water, om er daarna de zalf omheen te smeren en een verband aan te leggen.

"Bedankt..." fluistert ze haast onhoorbaar. "Misschien is het wat te veel gevraagd, maar..." begint ze, "let op haar. aangezien ik geen eten meer heb, zal ik moeten jagen. Ook als mijn eten. En alsjeblieft, wantrouw haar niet, oke?" Nadat ze dit gezegd heeft, springt ze op, pakt haar tas en boog en schiet het bos in. Geruisloos gaan haar voeten over de bosgrond. Ze klimt snel en lenig een boom in. Daar, tussen de takken, ziet ze een oud hert zitten. Aan zijn lichaam te zien zal hij niet lang meer leven. Ze mikt, en vuurt de pijl af. Het dier is op slag dood. Met moeite sleept ze het dier achter zich aan, en komt terug bij de wolf en Adrer.

''Wel, jij bent ook weer snel terug, ik neem aan dat dat dier waarschijnlijk lag te slapen toen jij kwam aanlopen'' Zei hij met spot ''Maar goed, we hebben voedsel, jeej''

Ze glimlachte. "Hij was al oud, dus het kon geen kwaad, hoop ik... En er was nergens een kudde dichtbij, dus tja..." zuchtte ze. Ze had er een hekel aan dieren te doden. Liever ging ze naar duistere plaatsen in de jungle, waar monsters zaten. Die aten mensen, dus dat kon geen kwaad. Ze sneed het vlees aan stukken en waste het. "Kan jij een vuurtje maken, Adrer?" vroeg ze.

''Natuurlijk'' Zei hij en hij greep wat takken bij elkaar. Deze legde hij op een stapel en stak deze flink in de fik met een klein vlammetje. ''Zo, die brand nog wel voor eventjes... Oh, wacht even.'' en hij verdween in de struiken, waarna hij terug kwam met een tas vol met groentes en een pan ''Ik ga nooit onvoorbereid op reis'' Zegt hij met lich sarcastme.

Ze lachte. "Tja... Voor een lichtgewicht als de meeste Elfen neem ik alleen klaargemaakt voedsel mee... Ook omdat ik bar slecht ben in koken..." Ze pakte de pan en legde het vlees erin. De rauwe stukken legde ze neer voor de wolf.

''Laat mij dan maar eens koken'' Zei hij, en hij haalde een houten snijplank uit de zelfde tas als de pan. Daarna haalde hij een scherp mes er uit en begon knoflook, wortel, aardappelen, en tomaat. Hij pakte een tweede pan en gooide daar de knoflook in die na een paar minuten al vrolijk begonen te sissen. Daarna gooide hij de rest van de groente in en begon deze te koken. Ondertussen gooide hij een scheutje olie bij het vlees en bakte deze kort, waarna hij de groentes bij de ander pan er in gooide, en er een scheutje wijn bij wierp, die hij ook uit de tas haalde. ''Zo, dat was dat''

Mariëru volgde alles met haar ogen. En dit is dus waarom ik niet kan koken.... dacht ze, omdat ik de verkeerde ingrediënten erin gooi, te lang of te kort laat koken en noem maar op... "Maar... De wijn? Je weet dat ik nogal snel dronken ben..."

''Kan nooit kwaad in een gerecht, geloof me maar'' Zei hij geruststellend ''En zoveel is het dan ook weer niet'' Zei hij vlug daarna, en tegelijk haalde hij de pan van het vuur af. ''Zo, dat was ook weer vlug gedaan''

Ze knikte vrolijk, en probeerde een hap. Het smaakte perfect. "En dan zeggen ze dat vrouwen in de keuken horen te staan..." mompelde ze. "Het is maar goed dat ik dat niet doe. anders: weg keuken, hallo verbrandde woning..." murmelde ze, en at stilletjes het eten op.

Hij lachde hardop over wat ze zei ''Jou passies liggen volgens mij ergens anders dan in de keuken'' Grapte hij ''Maar wie zitten er bij jullie in de keuken'' Lachte hij er achterna

"Nou, in de Guild is er een rooster waar je je in kan schrijven, en je krijgt ervoor betaald. Zelf doe ik het niet, ik eet er meestal alleen. of ik ga naar 1 van de vele restaurantjes. En als ik kook, is het meestal rijst, ei of pannenkoeken. Meer lukt me niet..."

Hij zucht ''Ik vraag me echt af hoe het leven in Korupa City is, zelf ben ik er nog nooi geweest...'' Mompelt hij ''Ik leef zelf in Joki City, waar niet alles zo mooi klinkt'' Zegt hij daarna zachtjes...

"Joki City?" vroeg Mariëru "Ik ben er maar een paar keer geweest. Voor een queste, en vanwege een verjaardag. Het zag er best gezellig uit..." Ze denkt terug. "Alles was vol met stoom, in tegenstelling tot Kuripa City. Daar zit alles onder de klimplanten. Wel gezellig, hoor, maar soms is het nogal groen.... En in de winter ziet het er somber uit."

''Je word wel ziek als je er lang genoeg bent'' Mompelt hij ''Ik ben dan ook liever binnen dan buiten daar'' Zegt hij daarna ''Verder zijn op de straten daar ook veel onbetrouwbare mensen, en daar wagen vele zich niet graag bij in de buurt''

Mariëru knikt begrijpend. "Maar die zijn er ook in Kuripa City. Maar niet zo veel, denk ik... Hoop ik, kan ik beter zeggen."

''Weet ik niet echt, of die er zijn in Kuripa City...'' Zegt hij ''hoe heb jij eigenlijk je kracht geleerd'' vraagt hij daarna ''Door iemand, of heb je het uit boeken, of was je er mee geboren ?''

"Ik weet het niet..." mompelt ze. "Net zoals ik de meeste dingen uit mijn jeugd vergeten ben... Sorry, ik bedoel...". Ze kijkt hem weifelend aan. "Het spijt me..."mompelt ze alweer onverstaanbaar. De wolvin, die tot die tijd rustig had gelegen, tilt haar kop op, en jankt zachtjes.

''Wat is er met haar'' Vraagt ze aan haar ''Heeft ze honger ofzo, alhoewel ze net heeft gegeten'' Mompelt hij daarna

"Geen idee," zegt ze, en loopt naar de wolvin toe. Ze aait haar zachtjes. "Wat is er toch?" zegt ze zacht. De wolvin piept harder. "Het is allemaal goed. Die enge gast die daar staat zal je heus niet doden, hoor..." fluistert ze.

''Bedankt voor je compliment, maar hou daar mee op, straks ga ik nog blozen'' Zegt hij haast gevoelloos, hij kijkt daarna op zijn hoede om zich heen, opzoek naar iets opvalends, omdat hij gealameerd was door de wolf

Mariëru lacht. "Trek het je niet aan, oke? Soms heb ik van die momentjes," glimlacht ze. De wolvin grauwt, maar doet niks onverwachts, en blijft gewoon liggen.

Hij trekt een van de kanten van zijn mantel open, en een reuzachtig arsenaal aan dolken messen en gif komt onder deze mantel tevoorschijn. Daarna trekt hij een scherpe dolk en smeert deze in met een dodelijk gif, voor het geval dat de dolk zelf niet genoeg is. ''Ben ik in ieder geval voorbereid...'' Mompelt hij

Mariëru kijkt hem vragend aan. "Je bent toch niet van plan haar te doen, he?" vraagt ze een beetje argwanend. De wolvin trekt puppy-ogen richting Adrer. Dan, ineens, hoort ze stemmen in haar hoofd. Bedankt voor de goede behandeling, klinkt het. "H-h-h-hoorde je dat?" zegt ze met een geschrokken gezicht.

''Nee natuurlijk doe ik de wolf niks, maar ik ben gewaarschuwd door de geluiden de ze maakte'' Mompelt hij ''En hoor ik welke stemmen, ik hoor niks. Ben je gek aan het worden ofzoiets...'' Zegt hij met lichte spot