Journey which will never ends

Sunnetje rolt met haar ogen. 'Ik ben een vampier, ik kan een hele week achter elkaar rennen'. Ze glimlacht vriendelijk naar Adrer. Dan springt ze op Furi en wacht ze tot Elrohir erbij komt zitten.

Elrohir heeft zo de vreemde voorgevoelens day dit een rivalerende tocht gaat worden. Maar hij negeert het en gaat achter Sunnetje zitten. "Klaar?" vraagt hij aan Adrer.

''Natuurlijk'' En hij klimt in een boom ''Welke richting gaan we op'' Roept hij naar beneden. Hij plaagde de vampier alleen maar een beetje, een beetje veel, hij wist van zichzelf ook wel dat hij vele malen overdreef. Normaal mocht hij vampieren wel, maar hij plaagde ze gewoon graag. Vreemd eigenlijk, een vampier die met een mens gaat, je weet niet meer wat je in deze wereld kunt verwachten.

Sunnetje wijst naar het zuiden 'die kant'. Ze reizen een hele tijd en af en toe stoppen ze even om van het uitzicht te genieten, of om even tot rust te komen.
Als het begint te schemeren stoppen ze, in een bosachtig gebied. Sunnetje springt van Furi af en glimlacht blij naar Elrohir.

Elrohir beantwoord haar glimlach en stapt ook af. Hij zet hun tent op en legt de spullen erin. 's Avonds bij het kampvuur bakt hij een paar broodjes af. "Adrer, waar ben je iegnelijk van plan naar toe te gaan?" vraagt hij.

''Wel, ik heb geen echt doel nu, maar ik denk naar een afgelegen dorpje, misschien opzoek naar werk.'' Mompelt hij. Hij kijkt omhoog, en ziet de de sterren in de lucht ''Ik moet even ergens heen mompelt hij'' Hij loopt het struikgewas in in volledige stilte, en zodra hij 400 meter van hen verwijdert is, en op een open plek staat, loopt hij naar een boom en klimt daar in, zodat hij een mooi open uitzicht heeft. Dan pakt hij een boekje, en begint te schrijven.

Sunnetje kruipt tegen Elrohir aan. 'Wat zou hij aan het doen zijn?' Fluistert ze. Het waait een beetje en ze rilt van de kou.

Zonder haar te beantwoorden, drukt hij een kus op haar voorhoofd en staat op. Uit de tent pakt hij een deken, en gaat weer naast Sunnetje zitten. Hij slaat de deken om haar heen, en knuffelt haar. "Vast niks bijzonders," fluistert hij zachtjes.

Hij begon te schrijven in het oud elfs, een taal die bijna niemand meer sprak of kende sinds de tijd. Hij begon te schrijven. Dan, onderaan wat hij geschreven heeft, schrijft hij ''mornië entuluva'' Hij zucht. Hij klimt dan weer van de boom, en loopt weer naar hun richting, en zie hen daar nog praten. Hij gaat dan tegen de boom zitten, en valt in een lichte slaap, met het boekje nogsteeds op zijn schoot.

Sunnetje werpt een blik op Adrer. 'Zullen wij ook maar gaan slapen?' Ze gaapt en Loopt naar de tent en gaat in haar slaapzak liggen. Bijna meteen valt ze in een diepe slaap.

Elrohir volgt haar blik en ziet hem zitten. Adrer, de huurmoordenaar die er eigenlijk te goed voor was. Hij besluit er verder geen aandacht aan te besteden en loopt Sunnetje achterna. Stilletjes gaat hij naast al liggen, want hij wil haar niet wakker maken. Hij slaat een arm om haar heen en valt ook, net als zij, snel in slaap.

Die nacht droomt hij onrustig, en na een half uurtje rust, schrikt hij wakker. Hij mompelt iets binnenmonds, en staat op. Hij kijkt om zich heen, en merkt dat het nogsteeds ongelovelijk donker is. ''Nogsteeds nacht'' Mompelt hij. Hij loopt een beetje rond op de open plaats en ziet de tent staan. Blegh, stelletjes, hij haate ze.

De volgende ochtend wordt Sunnetje wakker. Ze opent haar ogen en wrijft de slaap eruit. Ze merkt dat Elrohir zijn arm om haar heen heeft geslagen en ze glimlacht. Zachtjes schudt ze hem wakker. 'Elrohir. Elrohir, wakker worden.'

"Huh... Wat... Muuuhhh," kreunt hij slaperig. Hij gaapt er rekt zich uit. Hij wrijft in zijn ogen, en trekt Sunnetje naar zich toe. "Goodmorning princess," zegt hij.

Hij had de hele avond niet kunnen slapen, dus washij maar aan dichten. Hij hoorde wat uit de tent, dus hij nam aan dat ze wel wakker waren. Zelf had hij niet echt de tijd gehad om te slapen. Hij had naas het dichten ook de wacht gehoud. Hij was dan wel onvertroubaar. Maar als het nodig was was hij trouw en loyaal.

'Goodmorning, my prince' fluistert Sunnetje met een glimlach. Ze voelt zich hardstikke gelukkig. De reis is perfect, ze is samen met Elrohir.

Hij pakt haar bij haar armen vast, en trekt Sunnetje dichter naar zich toe. "Tijd om wat te eten te gaan halen," zegt hij. Er valt een schaduw in de tent, en hij neemt aan dat Adrer ook al wakker is. Precies tegen de zon in gaan staan is dan ook niet handig als je onopgemerkt wil blijven. Hij laat Sunnetje los, en kruipt de tent uit. Met zijn hand tegen de zon in groet hij Adrer. "Goedemorgen," zegt hij.

''Insgelijks'' Mompelt hij. en hij kijkt richting de tent. ''Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet. Ik bedoel, het is vreemd, een mens en een vampier samen'' Vraagt hij dan.

'Vind je?' Sunnetje denkt even na. 'Ja eigenlijk wel. Het komt inderdaad niet vaak voor, nee'. Voegt ze er denkend aan toe. 'Maar, we hebben elkaar ontmoet op de markt, lang verhaal. Elrohir is beter in vertellen dan ik, dus...' Ze kijkt Elrohir aan en wacht tot hij verder vertelt.

"Goed dan," zegt hij, en begint: "We zijn erlkaar letterlijk tegen het lijf gelopen op de markt. Daarna kwamen we in het bos, waar Sunnetje twee vampierjagers tegen het lijf liep. Daarop ben ik naar de Zwarte Markt gegaan om eens te kijken wát dat nou precies was. Ik had Sunnetje en Rikku, die we ook waren tegengekomen, geboden om daar te blijven. Maar Sunnetje was me toch gevolgt, en had zich dus in de problemen gewerkt." Hij stopt even, en gaat dan weer verder. "Uiteindelijk is het gelukt te ontsnappen, maar daarna kregen we ruzie. We zijn wel samen teruggegaan naar Kuripa City, en uiteindelijk kwam alles wel weer goed. Dat was het wel zo'nbeetje..."

''Erg intressant...'' Mompelt hij ''Vampieren jagers, vreemd beroep om voor te kiezen.'' Zegt hij met een glimlach. ''Wie in godsnaam is die Rikku.'' Mompelt hij dan. Nogsteeds haat ik stelletjes... denkt hij bij zichzelf

Sunnetje legt uit wie Rikku is. Ze denkt even terug aan het moment in het steegje, waar Rikku's huisdier opeens op Elrohirs hoofd zat. Ze lacht even. Ze pakt Elrohirs hand even vast en laat hem het zien.

Elrohir ziet het weer voor zich, hoe de vuurfred zich in zijn gezicht vastnagelde en siste als een kat. Hij balt een vuist met de hand die Sunnetje niet vast heeft. "Genoeg geschiedenis van ons," zegt Elrohir. "En jij, Adrer? Nooit een meisje gehad die je leuk vond? Als je nee zegt, zou je liegen, weet je."

''Ik zeg dat ik nog niemand ooit echt leuk heb gevonden...'' Mompelt hij ''En ik heb wel gelijk. En trouwens, niemand zal mij ooit leuk vinden'' Zegt hij er achteraan.

'Natuurlijk wel.' Zegt Sunnetje. 'Echt wel iemand, ik bedoel volgensmij ben je best aardig. En liefde komt op het moment dat je het het minst verwacht' ze kijkt even snel naar Elrohir. 'Het komt vanzelf wel' voegt ze er vriendelijk aan toe.