{]OPEN[} Shadow in the night

Ze keek voorzichtig om zich heen. Ze sloop snel en langzaam, alsof ze geen tijd wilde verliezen, en dat was ook zo. Ze was helemaal bedekt, je kon alleen maar zien dat ze een meisje was, meer niet. Een cape zo zwart als de nacht zweefde achter haar aan terwijl ze haar passen versnelde. De kap op haar hoofd verborg haar hele gezicht. Ineens bleef ze staan. Ze keek schichtig om zich heen, had ze het geluid verbeeld? Ze hoopte het. Zich duidelijk zorgen makend, liep ze verder. Ze hoorde nu toch duidelijk geritsel. Iemand sprong vanuit de boom boven haar, en lande achter haar. Ze begon te rennen, maar omdat het te donker was, struikelde ze. Ze viel languit op de grond, terwijl de persoon dreigend dichterbij kwam. "W...Wat wil je v-van me?" vroeg ze stotterend, en deed de kap van haar gezicht. Een bang elfengezicht keek naar het gedaante, dat bij haar stil was blijven staan...

Het was nacht en alles was donker. De meeste mensen sliepen al maar Alanya niet. Ze kon die nacht niet slapen, niet dat ze het erg nodig had. ze kon slapen wanneer ze dat wilde maar ze kon ook zonder slapen. Ze sprong snel van de ene tak naar de andere, zoekend voor een goed plekje om een tekening van de nachtelijke jungle te maken. Onder zich, op de grond, hoorde ze iemand sluipen, en het geritsel van een lange cape. Alanya werd nieuwsgierig. Wat doet die persoon hier in de nacht? De vampier zat veel te geconcentreerd te kijken naar de persoon onder haar dat ze haar evenwicht verloor en naar beneden tuimelde. Gelukkig kwam ze door haar goede reflexen met beide benen op de grond terecht, achter de persoon met de cape aan. Ze liet de persoon blijkbaar schrikken want hij of zij begon te rennen. Maar struikelde. Alanya kwam dichterbij, en hoorde de persoon stotteren in angst : "W... Wat wil je v-van me?" Het was een vrouw of meisje die de cape aan had. Alanya zei niets maar daarvoor in de plaats stak ze haar hand uit om de vrouw omhoog te helpen. Ze was in een goede bui die nacht, dus ze had wel zin in gezelschap.

Mariëru pakte de uitgestoken hand vast, en stond op. Ze keek in het gezicht van een Vampiremeisje. Zelf deed e de kap af. Nogal ongemakkelijk keek ze naar de Vampire. "Eh..... Hoi..." Stamelde ze. "H.. Heb ik je laten schrikken? Ik bedoel, wie komt er nou een elfenmeisje tegen rond middernacht...?" Ze bekeek meisje nog eens goed. Als ze een slechte Vampire was geweest, stond Mariëru hier nu niet meer, en ze begon zich langzaamaan te ontspannen.

Het meisje pakte Alanya haar hand vast en stond op. Alanya rook eens goed. Het was een elf. Ze rook nog een keer. En een Wizard. Oppassen dus, niet boos maken. Alanya maakte een mental note. De elf deed haar kap af en keek een beetje ongemakkelijk naar de vampier. De elf had bruin, opgestoken haar met twee plukken los hangen naast haar gezicht. "Eh... Hoi..." stamelde de elf. "H-heb ik je laten schrikken? Ik bedoel, wie komt er nou een elfenmeisje tegen rond middernacht...?" Het elfenmeisje keek Alanya nog eens aan, en ze begon zich een beetje te ontspannen. De vampier glimlachte. "Hallo! Je hebt me niet laten schrikken, hoor. Ik was alleen een beetje verbaast dat er iemand rond liep door de Jungle rond deze tijd van de nacht. En blijkbaar kom ik dus een elfenmeisje tegen rond middernacht." Alanya klonk heel druk. En zo voelde ze zich ook. Ze stond nog net niet op haar plek te springen. Ze vervolgde hun gesprek. "Ik heet Alanya trouwens. Ik ben een Traveller en was op zoek naar een mooi plekje om de nachtelijke Jungle te tekenen. Zoals je misschien al wel zag ben ik een Vampier, maar ik ben in een vrolijke bui dus je hoeft je geen zorgen te maken dat ik je aanval. Niet dat ik dat normaal doe, want ik drink soms dierenbloed maar meestal tomatensap. Ik heb een boomhut in The Fruity Forest en..." Alanya zat maar door te ratelen op topsnelheid en kwam erachter dat het misschien helemaal niet zo interessant was om te horen. "Oh, sorry. Ik praat vast te veel. Vertel eens wat over jezelf." Alanya liep naar een omgevallen boomstam en ging erop zitten. Wachtend tot de elf wat over haarzelf ging vertellen.

Het vampierenmeisje ratelde aan één stuk door. Het scheelde niet veel of Mariëru's mond zou openvallen van verbazing. Dat iemand zó snel kon praten, haast onmogelijk.  "Oh, sorry. Ik praat vast te veel. Vertel eens wat over jezelf." zei het meisje. "Nou, ik ben Mariëru, van de Ravensong Guild. Ik was eigenlijk op weg naar mijn Guild terug, totdat ik merkte dat ik door een of ander persoon achtervolgt werd. En toen begon ik dus kriskras tussen de bomen door te rennen, en ik denk dat ik mijn achtervolger ben kwijtgeraakt. Maar dat doet er nu niet echt toe, denk ik... Leuk je te ontmoeten, Alanya," antwoordde Mariëru. Nu liep ze naar Alanya toe, en ging naast haar zitten. Ze pakte haar rugzak, en haalde er wat te eten uit. "Wil jij ook wat?" vroeg ze aan Alanya. Zelf nam ze een grote hap van een stuk brood. Mariëru was op zich wel een prater, maar ze was moe en wilde eigenlijk slapen, dus ze keek een beetje duf voor zich uit. Nu denkt ze dus dat ik zo'n saaie alledaagse elf ben, terwijl ik alleen maar doodop ben door dat geren, dacht ze, en rekte zich uit. "Zeg, heb jij toevallig op mij na nog iemand in het bos gezien, of niet? Ik wil graag weten door wie of wat ik achtervolgt werd," vroeg Mariëru, een antwoord afwachtend.