Training the lazy humans to make steam stuf [Open voor iedereen.]

Met grote, trage passen liep Alezandru de fabriek binnen. De kleine hakken maakten flink lawaai op de stenen vloer. Op zijn hoofd prijkte een zwarte tricorne, en hij had een, eveneens zwarte, doek voor zijn mond gebogen. Samen met het lange geweer op zijn rug zou je hem zeker voor een bandiet aanschouwen. Zijn zelfverzekerde houding en de uitdagende blik in zijn ogen maakten dat het geheel er nog een stuk indrukwekkender uitzag. Maar achter de monddoek, onzichtbaar voor anderen, grijnsde hij. Dit was het milieu waarin hij was opgegroeid. Op straat, tussen de dieven, moordenaars, pooiers en de bendes. Of Guilds, zoals de chique groepen zich graag lieten noemen. Maar diep van binnen, was het gewoon gespuis. Mensen zoals hij. Ongeveer dan toch.

"Tsss..." begon hij, toen hij stilhield op een meter of vijf van de magiër met het blauwe haar. Zijn stoel van ijs vertelde Alezandru genoeg en het schoothondje naast hem, in vergelijking met Terras (zijn griffioen) dan toch, zorgden ervoor dat hij afstand hield. "Mensen zo aftroggelen... Ik zou de overheid erbij moeten halen." Hij sprak de zinnen langzaam uit. "Maar misschien... kunnen we wel iets regelen?"

"Wel hallo Sixo, leuk je te leren kennen." antwoordde Alezandru, met een stem die droop van het sarcasme. Vervolgens gaf hij een kleine ruk aan de kolf van zijn geweer, waardoor die uit de holster schoot legde aan, haalde de trekker over en 'Klik'. In nog geen twee seconden tijd. "Zo onschendbaar ben jij dus..." Als hij de haan gespannen had... En je ziet er voor de rest heel menselijk uit, afgezien van dat wandelstok gedoe." Hij zette het geweer met de kolf tegen de grond en hield hem bij de loop vast. Sixo vertelde dat hij anders wel va een goed gevecht hield, maar dat hij er geen zin in had. Alezandru trok zij schouders op en nam een nonchalante houding aan. "Als jij het zegt." Vervolgens wandelde hij naar de lopenden band e vroeg:" En, wat maken jullie hier zoal?"