Ontmoeting (SweetKingdom)

Rikku liep slenterent door het bos, maag knorrent van de honger en zijn mond was droog van de dorst. ''Ugh wat heb ik een honger..'' kreunde hij om de ''Fun'' er nog een beetje van in te zien maakte hij vuur bloemen die oplosten in het bos, het duurde niet lang voor dat hij een grote ope plek tegenkwam. Rustig ging hij op zijn plaats zitten en pakte een peer van een pereboom. ''Hmm die ziet er lekker uit ^^''  zei hij, snel waste hij de peer om en begon hem opte eten. Even hoorde hij een krakent geluid en besefde dat hij natuurlijk altijd achtervolgt of bespiet kon worden. Snel keek hij even rond en balde zijn vuisten voor hij misschien nog vuur moest sturen, maar het enige geluid wat er te  horen was waren kleine rondvliegende muggen. Rikku ging liggen in het gras en genoot van de mooie blauwe lucht en de rust... Jammer genoeg duurde dat niet al te lang.

Fate sloop door het bos, steeds verder en verder....totdat ze een geluid hoorde bij de grote open plek, heel rustig kwam ze steeds dichterbij de open plek in het bos, en toen ze daar aankwam zag ze een vreemd persoon in het gras liggen, ze bleef om haar heen kijken of er nog meer wezens waren.
Maar dat bleek niet zo te zijn, stilletjes kwam ze steeds dichterbij, totdat ze struikelde over een in de weg liggend takje....en plotseling

''En plotseling'' Rikku schoot meteen op in vechtpositie en probeerde te achterhalen wie of wat het geluid was. Hij zag daar een meisje liggend in het gras, even vroeg hij zich af waarom ze op de grond lag. ''Zou ik diegene kunnen vertrouwen?'' vroeg Rikku zich af. ''Nee, deze fout maak ik niet nog een keer'' zei hij in zichzelf en besloot om haar niet overeind te helpen maar te vragen : ''Wie ben jij?, en waarom besluip je me.'' zei hij bot.

Fate kwam weer bij bewustzijn, ze ging staan en zag toen de vreemde persoon voor haar staan, ze dacht ''Wie kan dat zijn, en waar komt hij vandaan?'' Verlegen ging ze voor hem staan, en zei niks...ze keek hem recht in de ogen, om te kijken of hij betrouwbaar is of niet.
''Zijn aura, zijn aura is zo krachtig....'' Ze neemt de gok en vraagt naar zijn naam!  
 

Rikku keek verbaast naar de meid die zijn naam vroeg. ''Kan ik haar wel vertrouwen???'' dacht hij. '' Ik, ik ben Rikku..'' zei hij verlegen. Langzaam nam hij een gewone houding aan en keek niet meer met een dreigende blik. ''En de jouwe?'' vroeg hij.

Fate, dat is mijn naam zei ze met een rustige blik, en ze dacht "Ik voel zijn hartslag langzamer gaan" Fate voelde dat hij niet een persoon is die andere kwaad doet, ik kan hem vertrouwen!
Ze draaide haar eigen om en liep weer terug de diepe bossen in, terwijl ze liep keek ze steeds achterom ''Misschien loopt hij met mij mee'' dacht ze....maar tevergeefs, met een rot gevoel loopt ze terug het bos in met een teleurgesteld gevoel, alsof er iets mist of niet compleet is, maar daar zal ze snel achterkomen.....!

Langzaam zag Rikku het meisje, dat Fate heette de richting van het diepe bos in lopen. ''Ho!, wacht eens even!'' riep hij tegen haar. snel rende hij naar haar toe en blokeerde haar weg. ''Waarom ga je weg?'' vroeg hij verbaast, ''Misschien kunnen we samen reizen?''

Fate keek verbaasd zijn richting uit en zei ''Wat bedoel je met samen reizen, we kennen elkaar nouwlijks?!'' ze was helemaal overdonderd, Stiekem dacht ze ''eindelijk, hier had ik op gehoopt'' maar op het zelfde moment, kreeg ze weer dat gevoel in haar buik die ze toen ze wegliep ook kreeg....''Misschien een buikgriep? Of misschien toch iets anders?''

''Wat bedoel je met samen reizen, we kennen elkaar nouwlijks?!'' zei ze overdonderd. ''Owh.. N-Nou ik dacht omdat we hier samen zijn en er nogal veel ongewenste personen in het bos lopen en we samen misschien sterker stonden....'' zei hij zacht. Na zijn verhaal bleef zijn blik op de grond en stond zenuwachtig aan zijn handschoenen te vriemelen.

Hij vriemeld aan zijn handschoen en kijkt alleen maar naar de grond?! ''Is hij zenuwachtig?'' Normaals kijkt Fate Rikku verbaasd aan, ze had helemaal niet verwacht dat hij zo reageerde....''Eigenlijk best wel schattig'' dacht Fate.
Ach, waarom ook niet, samen staan we altijd sterker...Toch?

Verbaast keek hij op na het antwoord van Fate, '', Dankje.... Veel mensen denken dat hier vreemde bos geesten zijn, maar daar geloof ik niet zo in '' ''Ow wacht! uh,, ik ben zo terug'' stamelde hij. Snel rende hij naar het water trok zijn handschoenen uit en legde zijn handen in het water. Iets dat Fate niet kon zien vanuit daar was dat hij een soort vast zittende schelp van de bodem los brande met zijn krachten. Hij nam de schelp mee naar de oppervlakte, trok zijn handschoenen aan en liep naar Fate toe. ''Hier.'' zei hij ''Dit is een schelp waar je op kan blazen. Als je in de problemen zit en we zijn niet bij elkaar moet je daar op blazen, dan pakt de mijne jou signaal op en kan ik je opzoeken '' hij gaf de schelp aan Fate en vroeg ''Zullen we dan maar?''

Dankje, zei Fate met een smile op haar gezicht, ze weet niet wat hij daar bij het water deed, maar op dit moment maakte haar dat niet zo veel uit....''onbewust, ging ze toch nadenken, Wat deed hij nou bij dat water en hoe kreeg hij die schelp los?'' Ze voeld dat hij niet helemaal is zoals hij zegt dat hij is...Maar hoe kom ik daar achter?...

Snel wees hij naar een richting. ''Die kant?'' vroeg hij aan haar. ''Onderweg kunnen we wel meer over elkaar te weten kunnen komen '' hij liep richting de kant die hij aanwees. Rikku keek even achterom, ''Kom je nog? ^^'' riep hij

Hmmm, hij doet ineens heel anders, wat verbergt hij dacht ze terwijl ze achter Rikku aan liep...en hoe zit dat met die handschoenen, waarom draagt hij die handschoenen?
Ze loopt rustig achter Rikku aan en bekijkt hem helemaal van top tot teen.
maar plotseling toen ze een eindje verder waren gelopen in het bos, hoorde Fate een raar geruis uit de struiken komen....''Wat was dat?''''Hoorde jij dat ook?'' zei Fate tegen Rikku!

''Uhm, nee ik hoor niks?'' maar voor de zekerheid siste hij naar Fate ''Psst! LIGGEN'' zei hij tegen haar. Rustig probeerde hij te achterhalen wat er in de bosjes zat. ''Ze heeft niet eens wapens!!!'' dacht hij, ''Ugh'' zei hij. Rikku ging staan, pakte zijn kleine kruisboog ritste de bosjes opzij en zag wat daar verscholen zat een DevilBeast een gevleugelde Duivel. Snel dook Rikku weg want het beest stond op het punt vuur te gaan spuwen. Toen Rikku verscholen zat zag hij dat het blijkbaar blauwe vuur het gras had weggevaagt. ''WAT MOETEN WE DOEN'' schreeuwde hij naar Fate

Blijf zitten waar je zit! Laat dit maar aan mij over zei Fate, heel dapper stormde ze naar voren en ging voor de DevilBeast staan...Ze deed haar armen bij elkaar en concentreerde zich op de DevilBeast.
Haar haren gingen goud gloeien en er kwam een enorme kracht van haar af, haar ogen werden helder blauw! Ze verzamelde al haar energie, er kwam langzaam en blauw kleurige bal tevoorschijn...ze dacht ''Okee, nu moet ik het doen, er is geen weg terug meer, en Rikku zal nu te weten komen wat ik werkelijk ben...en waarom ik geen wapens nodig heb'' En ''Bammmmm'' !!!

Opeens zag Rikku hoe de blauw gekleurde energie zich vormde in Fate haar handen, en haar haar en ogen veranderden van kleur. Met open mond lag hij te kijken hoe ze dit beest met zoveel kracht kon stoppen. ''Ik ben dus niet de enige die niet laat zien wat ik egt kan..''  dacht hij. ''Maar toch ga ik het niet vertellen... Ik wil er niet nog eentje laten schrikken omdat ik kan vuursturen.'' Rikku kon zijn ogen nog steeds niet geloven en zei niks, hij kon er alleen maar aan denken hoe ze zichzelf transformeerde, Rikku keek met een lege blik uit zijn ogen... nog steeds sprakeloos ''Dus dit ben je echt?'' vroeg hij naar een tijdje.

Fate had de DevilBeast verslagen, ze draaide haar eigen om en keek recht in de geschrokken ogen van Rikku, het was niet echt de bedoeling geweest om hem te laten schrikken!
"Wat moet ik nu doen?''

''Wauw, jou krachten! Ik wist helemaal niet dat je dat kon'' zei hij. ''zolang ik het hier bij hou vraagt ze, of komt ze er niet eens aan toe om het mij te vragen'' Zei hij inzichzelf. Hij krabbelde overeind en borg zijn kleine kruisboog op. ''Wat is dat voor een beest'' vroeg hij geschrokken.

Ik kon het niet langer geheim houden zei Fate, maar hoe zit het dan met jou? Heb jij geen krachten? Want je draagt die handschoenen natuurlijk niet zomaar, zei Fate...
"Wat is jou geheim'' dacht Fate

''maar hoe zit het dan met jou? Heb jij geen krachten?'' vroeg Fate aan hem. ''Uhm, haha... nee ik heb geen krachten het is mijn kruisboog en ik '' zei hij op een iets nerveuse toon. Snel werkte hij een blik op zijn handschoenen. ''Fack!... Ik kan ze ook niet uit doen.. dan gaat het fout..'' Rikku lachte even vriendelijk en liep daarna weg naar het DevilBeast om het eens van dichtbij te bekijken.

''Geen krachten?'' Waarom draagt hij dan die handschoenen?
Pff, naja, ooit kom ik er wel achter dacht Fate.
Maar nu eerst even bij de DevilBeast kijken!
Hoe kan iemand nou in z'n beest verranderen?

''Ik heb geen idee..'' zei Rikku. ''waar zou het vandaan komen... Zou iemand het misschien gestuurd hebben?'' vroeg hij  ''Heb jij vijanden in de buurt?'' zei hij tegen Fate.

Ik heb geen vijanden, Jij vroeg Fate aan Rikku?!
Ik weet 1 ding wel heel zeker, dit komt niet hier vandaan!!!

''Ik heb een groep vijanden... Alleen die zijn niet zoals dit hier'' hij wees naar het beest ''Hmm.. laten we doorlopen en hopen dat we niet nog zo'n beest tegenkomen!''  zei hij.