Not so happy anymore.. [Pansy]

van **Tris** di maa 12, 2013 6:13 am

Een aangename warmte kwam haar tegemoet toen ze de deur openduwde en naar binnenliep. Het gepraat en gelach was duidelijk te horen, één van de redenen waarom ze hier zo graag was. Er was altijd wel lawaai, wat een bepaalde sfeer met zich meegaf. Het was niet rustig en zachtjes zoals ze vroeger gewend was, nee, je hoorde gelach, gepraat, gescheld. Van alles. Ze ging zitten aan een klein tafeltje en wenkte één van de serveerders. “Een warme chocomelk en een plak chocoladecake.” Zei ze, waarop de jongeman knikte. Tris had een zwak voor chocolade, gewoon omdat het één van de lekkerste dingen ever was. Misschien was het wel het lekkerste eten ooit. Daarbij had ze het geluk dat ze nooit echt aankwam. Ze verbrandde het met haar training, en kon van zichzelf al vrij veel eten zonder er dik van te worden. Even wreef ze haar handen tegen elkaar, waarna ze haar leren jasje uit deed en die over de leuning van de stoel hing. Hieronder had ze een simpele witte blouse aan met koperkleurige knoopjes. Haar broek was zwart en paste goed rond haar benen. Om het af et maken droeg ze nog zwartleren army boots die het allemaal wat stoerder maakten.

Even keek ze naar rechts, waar er meer lawaai was dan normaal. Twee jongens zaten in een hevige discussie en zo nu en dan gaven ze elkaar een ruw duwtje tegen de schouder. Ach, als het te erg was dan zou ze het wel stoppen, maar ze vond een beetje vechten nooit erg. Het gaf wat charme mee. Daarbij liet ze het ingrijpen liever aan andere mensen over. Die Ravensong wizards of zo. Zolang het haar nog niet irriteerde zou ze gewoon verder doen met haar eigen zaken. “Mevrouw.” Tris keek op en maakte wat plaats toen ze zag dat haar cake en chocolademelk eraan kwam. Ze gaf de jongen een glimlach. Omdat hij haar met mevrouw had aangesproken, ook al zag ze er soms als twaalf uit, en omdat hij haar de chocoladecake had gebracht. Mensen die eten brachten, en zeker chocola, verdienden wel een glimlach. De jongen liep weg en rustig nam ze een slokje van haar warme chocolademelk. Ze kon door de warmte ervan voelen hoe het door haar keel gleed en zoals altijd verwarmde het haar lichaam van binnenuit. Het lawaai werd heviger en in eerste instantie toonde Tris er geen interesse voor. Maar toen ze haar vork oppakte en net wat cake wou nemen werd ze gestoord. Één van de jongen botste tegen haar tafel op, vloog weer recht zonder sorry te zeggen en viel de andere aan. “Stelletje klunzen.” Snauwde ze, geen reactie. Ze zuchtte en wou zich weer op haar cake richten toen ze merkte dat haar cake sompig was geworden, op het bord was chocolademelk te zien en dat was iets waardoor ze er genoeg van had. Ze was niet zo’n dramaqueen, en het was haar best als ze problemen zochten, maar als zij er last van had dan zouden ze het te weten komen. Ze schraapte haar keel, een beetje overdreven om de aandacht te trekken. De jongens bleven echter vrolijk bezig, serieus? Ze schudde haar hoofd en liep geïrriteerd op het vechtende duo af, enkele vuisten, kwamen per ongeluk op haar af, maar die ontweek ze simpel. “Hee stelletje malloten!” Ze schreeuwde bijna en nu kreeg ze de aandacht. “Als jullie verder willen doen met jullie mongolendansje, best, maar doe dat dan buiten.’ Snauwde ze. Misschien had ze eerder moeten ingrijpen, dat was namelijk wel een beetje haar taak, maar ze had er tot nu toe geen reden voor gehad. De jongen die het dichts bij haar stand liet een spottend lachje horen. Hij kwam dichterbij, té dichtbij en keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. “Ga maar terug naar je mammie, in plaats van problemen te zoeken met volwassen mensen.” Het was iets wat hij beter niet had moeten zeggen. “Volwassen? Ik heb toch een ander beeld als iemand volwassen zegt.” Deze keer trok zij een wenkbrauw op en ze kon haar grijns niet onderdrukken toen ze zag dat hij zijn hand bewoog, waarschijnlijk om haar bij de keel of kraag vast te pakken. Hij had gedronken, een reden voor zijn snel stijgende agressie, maar ook iets waardoor hij in een gevecht minder nadacht, ten voordele van haar. Voordat hij haar kon vastpakken greep ze hem bij zijn pols en draaide ze die om. De jongen kreunde toen zijn pols tussen zijn schouderbladen gehouden werd en zo snel mogelijk nam Tris zijn andere pols erbij. Haar spieren spanden aan toen de jongen zich los probeerde te wurmen, en wetend dat hij sterk genoeg voor was besloot ze slim te zijn en hem een knietje in zijn rug te geven, gevolgd door een trap in zijn knieholte, waardoor de jongen op zijn knieën terechtkwam. “Dus, ga jij nu snel naar je mammie?” vroeg ze, zijn handen trok hij nog een stukje naar boven zodat de jongen door de pijn wel moest toegeven. De jongen knikte, bang om terug te praten, ze knikte tevreden. Ze was klein en leek zwak met haar lengte en enorm tengere figuur, toch had ze zo haar trucjes en dat moesten mensen niet onderschatten. “En ga je me nu trakteren op een nieuw stuk cake?” vroeg ze. Tja, ze moest toch iets. Weer knikte de jongen. Ze liet hem los en grijnsde spottend. “Pansycake.” Zei ze, hij zou waarschijnlijk niet weten wat het betekend, het was haar manier om te zeggen dat iemand een watje was.

van **Pansy** zo maa 17, 2013 12:43 am

_{Pansy floot op haar vingers toen ze de witte uil zag aankomen. Hij landde op haar schouder, en had een brief in zijn snavel. Ze opende de brief, en las hem even snel. Ze grinnikte, en vouwde hem op. Ze stak hem in haar zak, en liep weer verder. Ze keek naar sommige winkels, en zwaaiden naar wat mensen. Niet dat ze die kende, nee... Pansy reisde langs allerlei steden, zoekend naar haar liefde. Die was twee jaar geleden verdwenen, en sinds dien reisde ze rond op zoek naar hem. Opeens zag ze door een raam en meisje dat een jongen in de houdgreep had. Ze grinnikte even, en ging naar binnen. . “En ga je me nu trakteren op een nieuw stuk cake?” Pansy lachte in zichzelf om de jongen die angstig naar haar keek. “Pansycake.” Zei het meisje. Nu keek Pansy verbaasd. Zou ze met dat woord iets raars bedoelen? Ze besloot maar niet met haar in discussie te gaan. Ze had toch geen zin in problemen. Ze ging aan een tafel zitten, maar bleef strak naar het meisje kijken.

-sorry speedpost-}

Not so happy anymore.. [Pansy]

Not so happy anymore.. [Pansy]

Re: Not so happy anymore.. [Pansy]