:: Just beautiful ::

Het bos was gehuld in duisternis, slechts de maan kon licht brengen. Een aantal prachtige bloemen gaven wat licht af en vuurvliegjes vlogen in het rond. Het was een prachtig gezicht, elke nacht weer. Dit keer negeerde ik het, ik besteedde geen aandacht aan de vuurvliegjes en keek niet omhoog naar de sterren. Dit keer was ik opzoek, opzoek naar wat te eten. Ik had dorst, omdat ik nachten lang niet gejaagd had. Meestal kon ik goed vooruit met het bloed van dieren, maar soms had ik gewoon zin in mensenbloed. Terwijl ik mijn gitaar/bijl over de grond meesleurde keek ik nietszeggend om me heen. Het was doodstil, op het geluid van slepen na. Ik verstopte mijn knalrode gitaar in de duisternis van een holle boom, tot hij niet meer te zien was. Daarna maakte ik me geen zorgen meer. Ik verdween zowat, aangezien ik met snelle passen vooruit ging. Mijn ogen waren gefocust op elk soort beweging, maar nergens zag ik een dierlijke of menselijke beweging. Dit bleef doorgaan tot de maan net over het hoogste punt was. Ik hoorde en zag een menselijk iemand, waar ik in een normaal tempo op af liep. Ik haalde een aantal zwarte plukken uit mijn gezicht en keek haar recht aan. Mijn eerste vraag was, wat moest zij hier, maar uiteindelijk maakte mij dat niets uit.

Het was nacht in het Fruity Forest. Ik zat in mijn boomhut die ik zelf had gemaakt in één van de hogere bomen mijn dolken te slijpen, ik had toch niets beters te doen. Mijn vleermuisje Thunder was vrolijk om me heen aan het fladderen. En het maakte me een beetje zenuwachtig. "Thunder, stop dat gefladder; het maakt me nerveus" zei ik een beetje geërgerd. Gelijk stopte hij en ging aan een tak vlak bij me in de buurt hangen. Ik zuchtte. Het was saai. Plotseling begon mijn keel een beetje te branden. Dat liet me glimlachen, ik had toch iets te doen. Ik legde mijn slijpsteen weg en bond mijn dolken vast aan mijn riem. "Thunder, het is tijd om te jagen!" Ik sprong uit mijn hut en begon te rennen Het voelde heerlijk, de wind door mijn haren en de aarde onder mijn voeten. Opeens bleef ik stil staan, want ik hoorde iemand anders in de Forest. Het was geen dier, maar wel vlakbij. Thunder bleek het ook te merken want hij ging op mijn schouder zitten. Ik keek naar links en zag dat iemand me naderde. Vliegensvlug pakte ik een dolk in iedere hand, klaar voor de aanval. Ik hield de persoon voor me scherp in de gaten, wachtend op het moment dat het me aan zou vallen. Wat moest die persoon hier? Niemand kwam hier midden in de nacht. "Wie ben jij? En wat doe je hier?"